We kunnen weer!!! ARC is weg.

Inmiddels liggen we nog steeds in Gran Tarajal op Fuerteventura. Het weer is er niet echt naar om voor anker te gaan. Als het zonnig is en niet teveel wind is, staat er weer een behoorlijke swell, wat je teveel doet rollen. Gran Canaria ligt nog vol met boten die allemaal aan de ARC meedoen. Dit is een race/toertocht van Gran Canaria naar St. Lucia op de Carieb. Alles op Gran Canaria moet wijken voor de ARC en geen plaats dus!! Wij kiezen dus toch maar voor om in de haven van Gran Tarajal te blijven. Ook ivm onze blessures is het beter om dat nog wat rust te gunnen.

We doen af en toe even een dagtripje met de bus. Zo zijn we naar Morra Jable geweest.
Een buschauffeur waar je bang van werd. Hij race-de over de bergweggetjes. Je moest je vasthouden om niet uit je stoel te vallen. Rotondes sneed hij af en tassen vlogen door de bus heen. Een stelletje stapte lijkbleek uit, volgens mij waren ze nog niet eens bij de goede halte. Ook wij waren blij dat we er waren en benieuwd naar de terugtocht. Was dit een normale manier van Spaans rijden????
Gelukkig bleek dit niet het geval en was de terugtocht redelijk normaal volgens onze normen.

Morra Jable, een mooi stadje, toeristisch, witte stranden en veel groen en bloemen. Ontzettend veel eettentjes, winkeltjes, maar ook geregeld zagen we een dooie kakkerlak liggen en dus oppassen dat je er niet op gaat staan want dan neem je de eitjes weer mee naar je boot. Brrrr.
Verder waren er ontzetten veel vliegen. Ergelijk gewoon. Volgens de Spanjaarden had het met het weer te maken wat anders als anders was. Al met al hebben we lekker rondgewandeld, wat gedronken en tapas gegeten, Hierbij kregen we ook  Sepia (zeekat) die ik ook gevangen had toen we voor anker lagen en het smaakte ook nog best lekker.Wat minder was dat er tijdens de lunch een hondje onder de tafel kwam die lekker tegen mijn voeten begon te piezen, Bah. Kon de eigenaar wel wat doen. Liet het beest ook nog gewoon lopen, had niets door. Daarna natuurlijk nog even de haven bekijken. Deze vonden we erg ongezellig wat ons deed besluiten om toch nog maar lekker in Gran Tarajal te blijven.

Er is hier een of andere raceboot aangekomen in de haven, waar heel Gran Tarajal van onder de indruk is. Er wordt een of andere film van/gemaakt. Een halve steiger is ontdaan van alle vingersteigers. Speciale aanlegplaats voor hen gemaakt, onze steiger helemaal verlicht. Verder een heel kamp op de wal met iedere dag weer cameramensen, duikers, catering, bewaking, etc, Ben benieuwd wat voor een film het gaat worden?

Verder koken we een beetje, soms wisselen we wat uit of eten dan bij de een dan bij de ander, doen wat klusjes. Bakken vers brood, of met machine of proberen andere technieken. Doen klusjes want met een harde wind uit de verkeerde richting komt de swell binnen en rukt je boot haast uit elkaar, Zo zijn er al 2 stootwillen lek, een kikker uit het dek die versterkt moet worden, lijnen die bijna door zijn, dit houd je wel lekker bezig. Vooral omdat er niet echt winkels zijn zoals wij in Nederland gewent zijn. Heb je iets nodig dan ga je toch daar en daar naar toe. Hier niet dus. Alles heeft zijn eigen specialiteit en wat een ander doet weten ze niet. Ook de meesten niet erg behulpzaam (de dorpelingen). Dus erg moeilijk om materialen te krijgen.
Gelukkig hebben we Pieter en Werner die ons overal bij helpen. Speciale mensen.

Inmiddels gaat het met mijn rug een stuk beter. Nadat er foto's waren gemaakt waarop geen verontrustende resultaten waren te zien, medicatie meegekregen en na 10 dagen al een stuk beter. Nu zonder en bijna geen last meer.

Nog naar Rosario geweest met de bus. Het weer is momenteel wat van slag en we hebben het af en toe echt koud hoewel het toch nog zo'n 23 graden is. De wind is hard en af en toe echt flinke buien. Die bussen zijn daar waarschijnlijk niet op berekend want beginnen spontaan te lekken bij iedere bocht of als de chauffeur remt komt het met stralen naar beneden. Lache!!
Verder weinig gezien van Rosario. Lang lopen zoeken naar het goede bedrijf op het industrieterrein zodat we daarna lekker terug naar de boten gingen, inmiddels weer met een droge bus.

De ARC is gestart. Wij zijn dus weer vrij om te gaan zodra het weer weer een beetje opknapt. heb geen zin om in dikke regenpakken en lange broeken te vertrekken. daarvoor zijn we niet op de Canaries. Heb er inmiddels wel weer zin in.

lichtelijk gehandicapt, super lastig

Inmiddels liggen we alweer een 2,5 week in Gran Tarajal op Fuerteventura. Het bevalt ons hier trouwens prima.

 Eerst in de jachthaven en later voor anker in de baai naast de haven. Het water is hier zo helder dat je het anker op 10 meter diepte kan zien liggen als de zon er op schijnt. Verder heerlijk gezwommen, gesnorkeld en zelfs wat onderwaterfoto's gemaakt met een oude I-phone + onderwaterhoesje. (o.a. de foto van het anker, wat niet echt goed in het zand was getrokken) Dus meteen maar even het anker er opnieuw ingegooid.

Verder fietstochten gemaakt over het eiland. Ook het vissen niet te vergeten. Tonijn nog steeds niet gevangen maar wel een echte Zeekat. Een soort inktvis. Uiteindelijk maar weer teruggegooid, zo'n mooi beestje, we wisten ook niet wat we er mee moesten.

 De windwapper zit weer in elkaar en doet het weer perfect. Hij laadt weer goed. Heeft wel wat meer lawaai als normaal, denk dat ie niet helemaal goed in balans is.

Terwijl Marjolein en ik even naar het dorp wilden om boodschappen te doen en de mannen andere klusjes hadden, zou Maarten ons met het bootje even bij het strand afzetten. Dat liep helaas wat anders. Laatste stukje roeien met de motor omhoog en bootje kwam vast te liggen in zand en draaide opzij. Daarna meteen een dikke brekende golf en lanceerde ons allemaal op het strand en kregen als extra nog een paar dikke golven over ons heen. Marjolein verdraaide hierbij haar knie, (last van banden) Maarten een scheurtje in hamstrings (loopt ook mank) en ik kwam met een klap op mijn onderrug terecht en zag overal sterretjes.(nu nog steeds veel last van zitten en omhoog en naar beneden gaan.) Gelukkig was ik net op tijd om mijn Iphone uit het doorweekte tasje te halen, hij doet het gelukkig nog. Net als de handheld-marifoon die we even zouden uittesten. Bij de vraag aan een Spanjaard of ie even wilde helpen zei deze gewoon; "NEE". Dat vonden we eigenlijk nog het aller ergste. Hij vond ons maar rijke stinkers. Gelukkig kwamen er later 2 jongens die wel wilden helpen en zijn we kletsnat terug naar de boot gegaan. 's Avonds bij ons maar een gezamenlijke hap gemaakt van wat er nog was, met een wijntje voor de schrik. Morgen maar boodschappen doen.

 Omdat we allemaal nogal geblesseerd waren en daardoor ook behoorlijk stuntelig in alle handelingen leek het ons beter om de haven maar in te duiken. De verwachting was ook veel wind en swell en dan kan je zo niet echt uit de voeten. Op de kant krijg je toch wat meer beweging en kan je de fiets nog ff pakken. 

Inmiddels weer een aantal Nederlanders in de haven en dat wordt weer borrelen natuurlijk. Omdat er paar Nederlanders gaan trouwen hebben ze in de haven kennisgemaakt met een varende goudsmit en daar hun ringen laten maken. Zo zie je ook allerlei andere varende beroepen. Zeilmakers, bootrepair, electrisch specialist, lassers. Iedereen probeert al varend een graantje mee te pikken. (Quido straks maar gitaarles aan boord, of Indonesische kookcursus geven,hahahha.)

 Al met al een gezellige boel hier in de haven. Je leert elkaar allemaal kennen als je wat langer blijft liggen. Zo de volgende dag boodschappen doen. Omdat het water verkocht wordt in 5 of 8 liter kannen zie je er tegen op om boodschappen te doen. Afgesproken met een aantal boten om het met elkaar te doen en te laten bezorgen. Dat wordt echt hamsteren. Liters water, wijn, bier (in de aanbieding voor 0,19 cent' en andere dranken worden ingeslagen en bezorgd. Daarna komt het feest van verdelen. De halve winkel was leeg gekocht en wie had nu wat? Uiteindelijk krijgt een ieder wat ie gekocht heeft en dat moet dan ook weer gevierd worden.

 Ook helpt iedereen elkaar hier. Kennis wordt gedeeld en niemand is te beroerd om dit bij elkaar uit te voeren. De Cula was meteen bereid om ons te helpen met de accutest, om te kijken of een van de accus's misschien niet goed meer was (na 2 jaar)! 1 accu was niet meer optimaal, maar nog niet direct nodig te vervangen. Inmiddels de Cula ook weer vertrokken richting Kaap Verden ivm afspraak.

Wij blijven toch nog even hier. Mijn rug en bilspieren worden er niet beter op. Loop als een stijve hark, terwijl ze me normaal monkey of Heidy noemen (de Ier kan geen Gerdie zeggen, dus denkt iedereen dat ie Heidy zegt) Nu maar even extra aandacht aan besteden. Warmtecompressen, paracetamol naast de tijgerbalsum en maar hopen dat het binnenkort wat opknapt. .Dit is ECHT lastig!!!!

Wachten op wind

We hebben een heerlijke week op Lanzarote gehad.
Samen met de Zeemuis en de Mobilae hebben we vlak bij Arrecife een dikke week voor anker gelegen. Een eiland wat er erg droog en verlaten uitziet. Het heeft zo'n 300 vulkanen. Er is bijna geen groen te zien, alleen in de dorpjes zijn nog wat bomen geplant, verder zie je alleen de donkere steengrond. Je ziet de vulkanen en de oude stromen van de lava. Aan de vorm van de steen zie je dat die eens vloeibaar was. De laatste uitbarsting was in 1736. De grootste vulkaan is slapend en wordt goed in de gaten gehouden. Niet een eiland waar je vrolijk van wordt. Ik zou er echt niet willen wonen.

 Het leven begint al een aardig vast ritme te krijgen. De dagen vliegen dan ook echt voorbij. Eerst lekker in de kuip ontbijten, koffie, boodschappen doen, wat af en toe een hele toer is omdat je met je rubberbootje ergens moet aanleggen, wat niet altijd op prijs wordt gesteld. Meestal zijn er geen drijvende steigers. Op het strand kan niet ivm met hoog en laag water, dus ergens bij de stenen vastleggen, door het water ploeteren en dan zorgen dat de boot nog in het water ligt als je terugkomt en niet vast zit op de stenen. Af en toe een wasje en tegen het eind van de middag altijd even borrelen (als we niet varen).

 Verder een zoektocht naar extra zonnepanelen. Genoeg te krijgen maar allemaal veel te groot, gericht op de woningbouw. Sinds de storm van Marokko naar Lanzarote, heeft onze windgenerator het begeven en lagen de lagers eruit en dus te weinig stroom om dagen achter elkaar voor anker te liggen, zonder dat de motor stroom moet draaien. Maar helaas niet gelukt, misschien op een van de andere eilanden meer succes.

 Af en toe shoppen we wat, naar Ikea op Lanzarote, leuke hebbedingetjes kopen, internet voor de andere boten zien te krijgen, wat nogal wat voeten in de aarde heeft. Het lijkt soms makkelijker dan het is. Ik ben erg blij met mijn nog lopende telefoonabonnement van T-mobile waarbij ik Europa-internet heb afgesloten. Waar ik ook kom, ik heb internet. Met mijn hotspot kan iedereen bij me inloggen, wat dan ook geregeld gebeurd, ook door de andere boten. Bedankt T-mobile!!

 Als voorzorgsmaatregel voor kakkerlakken hebben we alvast maar wat lokdoosjes gekocht. Een spuitbus had ik al vanuit Brazilie meegenomen en verder doet iedereen aan boord zijn slippers uit zodat je geen eitjes mee de boot in kan nemen. Ben benieuwd of we kakkerlakvrij blijven.

Verder wat klussen aan de boot, zwemmen, geregeld met en/of bij de buren even borrelen, wat een ROTLEVEN!!!!! En of het nu regent of niet...koud is het nooit en je kan zo je bikini weer aan, de zon komt altijd terug. Heerlijk gewoon. Na mijn verjaardag nog even een griepje gehad, waarschijnlijk boven op de berg bij het piratenmuseum kou gevat. Was daar erg hoog/koud en winderig. Na nog een paar dagen flink rollen op een dikke swell, van raam tot raam, zijn we vertrokken naar het volgende eiland, Fuerteventura.

 Donderdag 25 okt, vertrokken we samen met de Zeemuis naar Fuerteventura. De Mobilae kreeg nog bezoek en bleef nog even liggen. Het grootste gedeelte moesten we natuurlijk weer motoren. Geen wind en later pal tegen. Toch nog een uurtje echt kunnen zeilen. Onder het eiland konden we de veel beschreven windacceleratie waarnemen. Van het ene op het ander moment krijg je er zo 10 of meer knopen wind bovenop. Wel iets om rekening mee te houden.
Uiteindelijk hebben we in de haven van Gran Tarajal een mooi plekje gevonden. Een vriendelijk, gezellig stadje. Eerste aanblik is meteen al heel anders als Lanzarote. Meer groen, minder triest. Beter gevoel.

Inmiddels waren er meer Nederlandse boten aangekomen, maar die zijn maar kort gebleven. Zaterdag zijn ze al weer vertrokken, evenals de Zeemuis. Omdat er een behoorlijke depressie werd verwacht, had te maken met de orkaan Sandy, wilden zij voor de komende depressie op Gran Canaria zijn.
Wij hadden nog amper wat van het eiland gezien en wilden de depressie hier wel afwachten. Tot die tijd lekkere fietstochten gemaakt, gevist, gezwommen, wat klusjes gedaan aan de boot en kennis gemaakt met 2 solozeilers. 1 in een cat, een Duitser die al 3 jaar onderweg is en een Ier, die buiten de haven ankert en al 12 jaar onderweg is. Zeer unieke figuren, waar je weer een boel van kan leren als ze nuchter zijn.
Ze hebben ze ons geholpen met de renovatie van de windgenerator. Helemaal super.

Inmiddels de Mobilae en de Mero ook gearriveerd in de haven, In de haven werden we al gewaarschuwd voor een flink toenemende swell die de haven in gaat lopen en de pontons flink te keer zal doen gaan. Dat hebben we gemerkt. De wind viel wel mee maar de swell was hoog en deed de pontons waven waardoor we als een gek tekeer gingen. De boten rukten zo aan de lijnen dat er van meerdere boten lijnen knapten. Wij alles goed doorstaan gelukkig.
Pieter, de Ier lag op een 3 meter swell buiten de haven en ging als een gek tekeer , maar hij vond dat hij goed lag. Hij kwam zelfs met zijn rubberboorje de haven nog in , kletnat aangekomen natuurlijk en ging 's avonds ook weer terug. Niet te geloven, bootje stond haast recht omhoog op de golven, maar hij is toch bij zijn boot aangekomen. Beetje gek moet je dan wel zijn!!!!
Ook lag er een Nederlandse catamaran te bonken buiten de haven op de golven. Na verloop van tijd kwamen ze toch maar naar binnen omdat ze een behoorlijk schade hadden opgelopen. Een van de tubes was helemaal gescheurd door het ankerbeslag wat er aan had zitten rukken. De andere tube was ontzet. De swell was inmiddels overgegaan in dikke brekers. Bakken met regen kwamen er naar beneden, straten onder water maar de temperatuur bleef perfect. Zo'n 25 graden.

Wij intussentijd gezellige etentjes, dan weer bij de een, dan weer bij de ander. Inmiddels depressie overgetrokken en weer 30 graden. Windwapper gereviseerd door de mannnen en gevierd met een etentje. Nu maar hopen dat ie weer wat stroom oplevert. Wachten op wind!!